We spreken 15de eeuw, ergens diep in de jungle van Midden-Amerika. Gezeten op een berg, met uitzicht over zijn rijk, zit Montezuma — Monty voor de vrienden —koning van de Azteken en officieuze keizer van de chocolade. Monty slurpt zo’n vijftig kopjes per dag, en als de nood het hoogst was, baadt hij zelfs in de geneeskrachtige weldaad van wat hij en de zijnen Xocolatl noemden. In die tijd geen repen met nootjes, nee: chocolade was een kostbaar goedje gebrouwen van heilige bonen. Warme choco avant la lettre, zo je wil.

Enter conquistador Cortes, een man met grootse veroveringsplannen. Zo onder de indruk was hij van de godendrank dat hij besloot de kleurrijke bonen weer mee naar huis te nemen, de oceaan over richting Spanje. Maar zijn landgenoten, zoetebekken als ze zijn, vonden het bittere sop maar niks. Ze voegden er vanille en suiker aan toe, lieten de sterke kruiden voor wat ze waren et voilà: du chocolat!

In een mum van tijd stond de hele Mexicaanse kuststreek vol cacaoplantages en konden de Spanjaarden nog amper volgen met het tellen van de goudstukken die dit handeltje hen opbracht. Chocolade was het nieuwe favoriete toetje van de Spaanse aristocratie en vond al snel zijn weg naar ander blauw bloed, verspreid over het continent.

Een eeuw of zes later is de zoektocht naar de beste chocolade nog niet aan haar eind gekomen. Of misschien wel? In zijn atelier in hartje Gent stelt dokter Van Laethem al jaren chocolademengsels samen voor fijnproevers. Het summum voor een arts met chocolatier-aspiraties? Een reep maken waar je je tanden in zet zonder je schuldig te moeten voelen. Vol liefde en het beste van cacao, maar minus de problemen die lactose-intolerantie of glutenallergieën met zich meebrengen. Yummy!